به روزرسانی معلم در حال ایجاد شکاف کتاب درسی در مورد چگونگی اجرای RBA تغییر در نرخ نقدی

یکی از متداول ترین سؤالات مربیان در مورد چگونگی اجرای بانک ذخیره استرالیا (RBA) سیاست پولی است. به طور خاص ، آنها علاقه مند به درک این موضوع هستند که چگونه روند واقعی اجرای سیاست پولی با توضیحات کتاب درسی معمولی مطابقت دارد. عمل با تئوری متفاوت است و در توضیحات ارائه شده توسط کتاب درسی معمولی ، شکاف هایی وجود دارد. این مقاله با ارائه توضیحات تلطیف شده اما جامع تر از روند ، این شکاف ها را برطرف می کند. همچنین توضیح می دهد که چگونه معرفی ابزارهای سیاست غیر متعارف پولی پس از شروع رکود اقتصادی COVID-19 بر این روند تأثیر گذاشته است.

زمینه

RBA ، بانک مرکزی کشور ، مسئولیت تعیین و اجرای سیاست های پولی در استرالیا را بر عهده دارد. ابزار اصلی و متعارف برای سیاست های پولی نرخ بهره سیاست کشور (معروف به نرخ نقدی) است. هیئت مدیره بانک ذخیره هدف نرخ پول نقد را در بازار نقدی استرالیا تعیین می کند - بازاری که در آن بانک ها یک شبه از یکدیگر وام می گیرند و وام می گیرند. تغییر در نرخ پول پس از آن به سایر نرخ های بهره در اقتصاد منتقل می شود و بر فعالیت اقتصادی و در نهایت تورم تأثیر می گذارد.[1]

معمولاً در کتابهای درسی توضیح داده می شود که نرخ بهره سیاست توسط بانک مرکزی یک کشور از طریق استفاده از عملیات بازار آزاد (OMOS) اداره می شود.[2] این عملیات شامل خرید و فروش اوراق بهادار بانک مرکزی (به طور معمول اوراق قرضه دولتی) برای تزریق پول و برداشت پول از سیستم مالی برای تأثیرگذاری بر نرخ پول است.

در مورد استرالیا ، این درست است - اما در عمل داستان بیشتری وجود دارد. اساساً ، قبل از رکود اقتصادی Covid- 19 ، OMOS به طور معمول برای مدیریت عرضه پول نقد (یا نقدینگی) استفاده می شد تا RBA بتواند تقاضا را برآورده کند و اطمینان حاصل کند که نرخ پول با هدف هیئت مدیره به عنوان بخشی از پول خود سازگار است. تصمیم سیاست. این کار به صورت روزانه انجام می شد - صرف نظر از این که آیا تغییری در هدف نرخ نقدی ایجاد شده است - و اغلب به عنوان "مدیریت نقدینگی" گفته می شد. با این حال ، هنگامی که RBA هدف را برای نرخ نقدی تغییر داد ، این امر با تغییر چیزی که به عنوان "کریدور نرخ بهره سیاست" شناخته می شود ، حاصل شد.

این مقاله آشتی می دهد که چگونه RBA به طور معمول نرخ پول نقد را در گذشته با توضیحات استاندارد کتاب درسی مدیریت کرده است. این کار در مورد راهروهای نرخ بهره سیاست و استفاده از OMOS برای مدیریت عرضه پول نقد (نقدینگی) برای حفظ نرخ پول نقد در این راهرو و در هدف توضیح خواهد داد. سپس توضیح می دهد که چگونه اقدامات سیاست RBA پس از شروع رکود COVID-19 بر این روند تأثیر گذاشته است.

برخی از مواردی که باید بدانید

عملکرد بازار نقدی استرالیا

بازار نقدی استرالیا بازار وام های یک شبه بین بانک ها است. نرخ بهره در این بازار نرخ نقدی نامیده می شود.

پس از هر جلسه هیئت مدیره بانک ذخیره، هدفی برای نرخ نقدی به عنوان بخشی از تصمیم سیاست پولی هیئت مدیره تعیین می شود. قبل از شروع رکود COVID-19، بخش بازارهای داخلی RBA موظف شد شرایط را در بازار نقدی استرالیا حفظ کند تا اطمینان حاصل شود که هدف نرخ نقدی محقق شده است. این کار به صورت روزانه با مدیریت عرضه نقدی انجام می شد. در زمینه بازار نقدی استرالیا، «نقد» به مانده‌های تسویه مبادله (ES) اطلاق می‌شود که بانک‌ها در حساب‌های ES نزد RBA نگهداری می‌کنند تا به یکدیگر و RBA پرداخت کنند.[3]

چهار جنبه کلیدی از بازار نقدی استرالیا وجود دارد که معمولاً در کتاب های درسی استاندارد هنگام توصیف مدیریت نرخ نقدی به آنها اشاره می شود:

• قیمت - نرخ بهره در بازار نقدی استرالیا برای وام های یک شبه که به عنوان نرخ نقدی شناخته می شود.
• مقدار - مقدار موجودی ES (پول نقد) که توسط بانک ها برای پرداخت به یکدیگر و RBA استفاده می شود.
• تقاضا – تقاضای موجودی ES (پول نقد) از بانک ها. منبع این تقاضا از بانک هایی نشات می گیرد که نیاز به پرداخت دارند. این کار از طریق بدهکار/اعتبار کردن حساب‌های ES آنها انجام می‌شود. RBA هر روز تقاضا برای موجودی های ES را تخمین می زند.
• عرضه - عرضه موجودی ES (نقد) که توسط RBA مدیریت می شود. قبل از رکود COVID-19، RBA عرضه موجودی های ES را برای برآوردن تقاضای تخمینی خود مدیریت کرد تا اطمینان حاصل کند که نرخ نقدی با هدف هیئت مدیره مطابقت دارد. پس از معرفی بسته جامع اقدامات سیاست پولی RBA در پاسخ به اثرات اقتصادی COVID-19، عرضه موجودی ES به طور قابل توجهی افزایش یافت.

درک نحوه مدیریت نرخ نقدی

کتاب درسی معمولی چه می گوید؟

تحلیل کتاب‌های درسی معمولی از منحنی‌های عرضه و تقاضا برای تعریف نحوه اجرای سیاست‌های پولی توسط بانک مرکزی استفاده می‌کند. شکل 1 تقاضا و عرضه را در بازار نقدی یک شبه نشان می دهد (برای وجوه نقدی که بانک ها برای تسویه پرداخت ها با یکدیگر استفاده می کنند که به عنوان نقدینگی شناخته می شود). منحنی تقاضا دارای شیب رو به پایین است و با منحنی عرضه تقاطع می یابد تا قیمت نقدی - نرخ نقدی (r) را نشان دهد. منحنی عرضه اغلب به صورت عمودی نشان داده می شود، زیرا بانک مرکزی بر عرضه وجوه نقد کنترل دارد.[4] تغییرات در عرضه وجه نقد توسط بانک مرکزی از طریق استفاده از OMOها برای تزریق وجه نقد به سیستم مالی یا برداشت نقدی از آن تعیین می‌شود.

کتاب درسی معمولی توضیح می دهد که اگر بانک مرکزی بخواهد نرخ نقدی را افزایش دهد، این کار را با برداشت پول نقد از سیستم، کاهش عرضه و مقدار وجه نقد موجود از S به S1 انجام می دهد (شکل 2). این به نوبه خود فشار رو به بالا بر نرخ نقدی (از r تا r1) برای رسیدن به یک تعادل جدید وارد می کند. برعکس، اگر بانک مرکزی می خواست نرخ نقدی را کاهش دهد، عرضه نقدینگی را از S به S2 افزایش می داد. این فشار رو به پایین بر نرخ نقدی (از r به r2) وارد می کند.(برای خلاصه ای از روابط به جدول 1 مراجعه کنید.)

تجزیه و تحلیل کتاب درسی معمولی نشان می دهد که تغییر منحنی عرضه برای پول نقد از طریق OMO ها به دست می آید. زمانی که بانک مرکزی اوراق قرضه را به بانک ها می فروشد و پول نقد دریافت می کند (در قبال اوراق)، عرضه نقدینگی در بازار را کاهش می دهد. برعکس، زمانی که بانک مرکزی اوراق قرضه را از بانک ها خریداری می کند و پول نقد (در قبال اوراق) ارائه می کند، عرضه نقدینگی در بازار را افزایش می دهد.

با این حال، شکاف هایی در این تحلیل وجود دارد که برای درک نحوه مدیریت نرخ نقدی توسط RBA در عمل مهم است.

در واقع چه اتفاقی می افتد؟

تحلیل کتاب‌های درسی معمولی بیشتر جنبه‌های بازار نقدی استرالیا (قیمت، کمیت، تقاضا و عرضه) را در بر می‌گیرد، اما نقش کریدور نرخ بهره سیاست را به شدت حذف می‌کند.

کریدور نرخ بهره سیاستی چیست و چرا اهمیت دارد؟

کریدور نرخ بهره سیاستی با یک کف و سقف در اطراف هدف نرخ نقدی در بازار نقدی استرالیا تعریف می شود. کف نرخ سپرده RBA است، که در حال حاضر نرخ نقدی کمتر از 0. 1 درصد در هر گونه مازاد موجودی ES بانک ها در RBA سپرده می شود. سقف، نرخ وام دهی RBA است، که نرخ نقدی به اضافه 0. 25 درصد در هر موجودی ES است که بانک ها در صورت نیاز به پوشش کسری وام می گیرند.[5]

شکل 3 یک مدل سبک از بازار نقدی استرالیا با گنجاندن کریدور نرخ بهره سیاست ارائه می دهد. بانک ها انگیزه ای برای وام گرفتن با نرخ های بهره بالاتر از نرخ وام بانک مرکزی (سقف) ندارند، بنابراین هیچ تراکنش بالای کریدور وجود ندارد. و آنها هیچ انگیزه ای برای پذیرش نرخ سپرده کمتر از نرخی که RBA ارائه می دهد (طبقه) ندارند - بنابراین هیچ تراکنشی در زیر راهرو وجود ندارد. تمام فعالیت های بازار در داخل کریدور قرار دارد.

علاوه بر این، آن دسته از بانک‌هایی که دارای موجودی اضافی ES هستند، همیشه مایلند وجه نقد خود را با نرخی بالاتر از نرخ سپرده RBA (کف راهرو) نزد بانک‌های دیگر سپرده‌گذاری کنند تا بازدهی بالاتری کسب کنند. در عین حال، کسانی که نیاز به وام گرفتن در بازار نقدی استرالیا دارند به دنبال نرخی هستند که کمتر از نرخ وام RBA (سقف راهرو) باشد. در نتیجه، قیمت معاملات در طول تاریخ به سمت هدف نرخ نقدی در داخل کریدور منحرف شده است.

تقاضا در بازار نقدی می تواند حرکت کند و حرکت می کند. قبل از رکود COVID-19، RBA معمولاً با مدیریت عرضه پول نقد به هرگونه تغییر در تقاضای پول نقد (موجودی ES) پاسخ می‌داد. این امر تضمین کرد که نرخ نقدی با هدف نرخ نقدی مطابقت داشته باشد. به عبارت دیگر، RBA سعی می کند نقدینگی را مدیریت کند تا منحنی عرضه را به گونه ای تغییر دهد که منحنی تقاضا را در نرخ هدف نقدی قطع کند. شکل 4 نشان می دهد که چگونه نرخ نقدی را می توان با پاسخ به افزایش تقاضا با افزایش عرضه (با تغییر هر دو منحنی به سمت راست) در هدف خود حفظ کرد. از سوی دیگر، شکل 5 نشان می دهد که برای حفظ نرخ نقدی در هدف، کاهش تقاضا با کاهش عرضه (با تغییر هر دو منحنی به سمت چپ) پاسخ داده می شود.

نکته مهم این است که در عمل، قبل از رکود کووید-19، تغییر عرضه نقدینگی از طریق OMO ها معمولاً برای حفظ نرخ نقدی در سطح هدف به صورت روزانه انجام می شد - نه تغییر هدف پس از تصمیم سیاست پولی.

بنابراین چگونه هدف نرخ نقدی تغییر می کند؟

پس از اعلام هیئت بانک مرکزی مبنی بر تغییر نرخ نقدی هدف، RBA کریدور نرخ بهره سیاست را در اطراف نرخ نقدی هدف جدید تنظیم مجدد می کند. در اصل وجود کریدور نرخ بهره سیاستی همه کار را انجام می دهد.

اما قبل از رکود COVID-19 چگونه این اتفاق افتاد؟

اگر هدف نرخ نقدی به عنوان بخشی از تصمیم سیاست پولی پایین بیاید ، نرخ سپرده و نرخ وام RBA به گونه ای تنظیم می شود که کل کریدور نرخ سود سیاست پایین تر تغییر کند (شکل 6). مشوق های بانکها برای تجارت در راهرو جدید باقی می ماند و معاملات به وسط راهرو (هدف جدید نرخ نقدی) گرایش می یابد. این امر به این دلیل است که بانک ها می خواهند با نرخ های پایین تر از نرخ وام RBA (سقف) وام بگیرند و سپرده را با نرخ بالاتر از نرخ سپرده RBA (کف) انجام دهند. به همین دلیل ، هدف جدید نرخ نقدی بدون نیاز به RBA برای انجام هرگونه OMO به دست می آید.

در عمل ، بازار به طور خودکار و بلافاصله به هدف جدید نرخ نقدی منتقل شد. این روند با اعتبار RBA در مدیریت عرضه پول نقد در بازار تقویت شد و تقریباً برای همه معاملات در هدف نرخ نقدی ، کنوانسیون را تقویت کرده است. همانطور که در نمودار 1 نشان داده شده است ، برای بیشتر دو دهه گذشته ، انحراف کمی از نرخ پول نقد از هدف آن وجود داشته است.

پس از شروع Covid-19 چه اتفاقی افتاد؟

پس از شروع COVID-19 ، RBA با استفاده از ابزارهای سیاست پولی غیر متعارف شروع به کار کرد. این امر باعث شد تا عرضه پول نقد به میزان قابل توجهی افزایش یابد و همین امر باعث شد قیمت موجود در بازار نقدی استرالیا (نرخ پول نقد) پایین تر از نرخ نقدی هدف باشد.

تأثیر ابزارهای سیاست غیر متعارف پولی در بازار نقدی در نمودار تلطیف شده زیر نشان داده شده است (شکل 7). بازار پول نقد در ابتدا در نقطه A است ، جایی که منحنی های تقاضا و عرضه با نرخ نقدی معادل هدف نرخ نقدی تقاطع می کنند. هنگامی که RBA ابزارهای سیاست پولی غیر متعارف ، مانند اصطلاح تسهیلات بودجه را معرفی کرد ، عرضه مانده های ES در بازار نقدی افزایش یافته است (به عنوان یک تغییر سمت راست منحنی عرضه). منحنی های تقاضا و عرضه اکنون در نقطه B با نرخ نقدی زیر هدف نرخ نقدی در حال تقاطع هستند. افزایش در عرضه مانده های ES به طور مؤثر به معنای این است که نرخ پول نقد اکنون در نزدیکی کف راهرو است که در مقابل قرار گرفتن در هدف نرخ نقدی است.

نگاهی دقیق تر به عملیات بازار آزاد

قبل از رکود اقتصادی COVID-19 ، از OMOS برای نگه داشتن نرخ پول در هدف به صورت روزانه استفاده می شد.

تجزیه و تحلیل کتاب درسی معمولی به طور کلی OMO های بانک مرکزی را به عنوان خرید مستقیم و فروش اوراق قرضه دولتی توصیف می کند. هنگامی که بانک مرکزی اوراق قرضه را خریداری می کند ، پول نقد را به سیستم مالی تزریق می کند (همانطور که حساب های بانک ها در ازای اوراق قرضه به پول نقد اعتبار می شوند) [6] وقتی بانک مرکزی اوراق می فروشد ، پول نقد را از سیستم مالی خارج می کند (به عنوان بانک ها "حساب های ES برای پرداخت اوراق بهادار بدهکار هستند).

این روند درست است. با این حال ، چیزهای بیشتری برای OMOS وجود دارد.

قبل از رکود اقتصادی COVID-19 ، RBA به طور معمول OMOS را به صورت روزانه انجام می داد. RBA ارزش نقدی را که قصد دارد از سیستم مالی ، نوع معامله و مدت زمان آن به عنوان بخشی از یک فرآیند حراج تزریق یا خارج شود ، اعلام کرد.

سه نوع معاملات وجود دارد که RBA به طور معمول به عنوان بخشی از OMOS خود انجام می دهد:

خریدهای اوراق بهادار یا فروش. RBA در ازای تعادل ES - پول نقد - اوراق قرضه را خریداری یا می فروشد. در نتیجه ، این معاملات عرضه پول نقد در بازار را تغییر می دهد.

توافق نامه های خرید مجدد (repo). RBA از توافق نامه های خرید مجدد استفاده می کند. repo معامله ای است که در دو بخش اتفاق می افتد. در بخش اول ، RBA اوراق قرضه به یک بانک وام می دهد و در ازای آن مانده های ES (پول نقد) را دریافت می کند و در نتیجه کاهش (تخلیه) در عرضه مانده های ES در آن روز انجام می شود. در بخش دوم از پیش تنظیم شده ، با قیمت و تاریخ توافق شده در آینده ، RBA اوراق قرضه را پس می گیرد و مانده های ES (پول نقد) را به بانک باز می گرداند و در نتیجه افزایش (تزریق) مانده های ES درآن روز.

در مورد مخالف - که معمولاً به عنوان "repo معکوس" گفته می شود - RBA معامله را با وام گرفتن اوراق قرضه و تهیه مانده های ES (پول نقد) به بانک آغاز می کند و در نتیجه افزایش (تزریق) مانده های ES انجام می شود. مرحله دوم این معامله شامل RBA است که اوراق قرضه را به بانک بازگرداند و مانده های ES (CASH) را به عقب برگرداند و در نتیجه کاهش (تخلیه) در عرضه مانده های ES در آن روز انجام می شود.(به مقایسه در شکل 8 مراجعه کنید.)

از میان سه نوع معاملات ، repo های معکوس بیشترین استفاده توسط RBA در OMO های خود را به جای خریدهای آشکار/فروش اوراق قرضه دولتی ، همانطور که معمولاً توسط کتابهای درسی شرح داده می شود ، استفاده می کنند. این امر به این دلیل است که RBA عمدتا پول نقد را به بازار تزریق می کند تا کمبودهای تعادل ES را پوشش دهد و انعطاف پذیری آنها به RBA اجازه می دهد تا با استفاده از یک ابزار ، نقدینگی را در دو روز جداگانه مدیریت کند.[7] repo به RBA انعطاف پذیری می دهد تا بتواند عرضه پول نقد در بازار (نقدینگی) را مدیریت کند و اثرات معاملات بزرگ بین بانک ها و RBA یا دولت - مانند مالیات و پرداخت رفاه اجتماعی - را صاف کند که می تواند یک ماده داشته باشدتأثیر بر کل مبلغ پول نقد در بازار (یا "نقدینگی سیستم"). برای کمک به مدیریت نقدینگی ، RBA حرکات نقدی را پیش بینی می کند تا تصمیمات خود را در مورد زمان "باز کردن" بازپرداخت کند.

پای اول: RBA اوراق قرضه وام می دهد و پول نقد را فراهم می کند (تزریق)

مرحله دوم: RBA اوراق قرضه را برمی گرداند و پول نقد را دریافت می کند (زهکشی)

* از دیدگاه RBA. اوراق قرضه را با توافق برای خرید مجدد آنها در تاریخ آینده ، یا خرید اوراق قرضه با تعهد برای بازگشت آنها در تاریخ آینده بفروشید.

از زمان رکود اقتصادی Covid-19

اقدامات سیاست های غیر متعارف RBA منجر به افزایش در عرضه مانده های ES و نرخ پول نقد در زیر هدف آن شده است. بر این اساس ، RBA در حال حاضر OMOS را برای حفظ نرخ پول در سطح هدف خود انجام نمی دهد. در عوض ، OMOS برای تکمیل سایر اقدامات سیاست پولی معرفی شده از زمان شروع رکود اقتصادی COVID-19 استفاده می شود.[8] در نتیجه ، در حال حاضر RBA شرایط بازار را در نظر می گیرد که چه موقع انجام OMO را انجام می دهد (به جای انجام OMO به صورت روزانه).

پیچیدن

اجرای سیاست های پولی RBA زمینه ای از سردرگمی برای اقتصاددانان حرفه ای ، مفسران و مربیان است ، به ویژه با توجه به اینکه فرایند واقعی با توضیحات کتاب درسی استاندارد هماهنگ است. دو شکاف اصلی در توضیحات کتاب درسی معمولی مربوط به:

1. حذف کریدور نرخ بهره سیاست. این راهرو برای چگونگی اجرای RBA سیاست پولی ، به ویژه تغییر در سیاست های پولی ، مهم است ، زیرا بانک ها را به تجارت مانده های ES با نرخ بهره در راهرو تشویق می کند. قبل از رکود اقتصادی COVID-19 ، مانده های ES با نرخ بهره مطابق با نرخ نقدی هدف معامله می شدند.
2. استفاده از عملیات بازار بازکتاب های درسی اغلب OMO ها را با دستیابی به تغییر در نرخ نقدی مرتبط می کنند. با این حال، RBA معمولاً در گذشته از OMOها برای مدیریت عرضه وجه نقد و حفظ نرخ نقدی در هدف خود به صورت روزانه استفاده می‌کرد.

به طور خلاصه، قبل از همه‌گیری، بازار به‌طور خودکار با هدف نرخ نقدی جدید پس از تغییر در سیاست‌های پولی معامله می‌شد. این امر توسط کریدور نرخ بهره سیاستی به دست آمد که در اطراف هدف نرخ نقدی جدید تنظیم شد و بانک‌ها انگیزه‌ای برای تجارت خارج از این کریدور نداشتند. OMO ها توسط RBA برای مدیریت عرضه نقدینگی (نقدینگی) در بازار به صورت روزانه به عنوان بخشی از شیوه های مدیریت نقدینگی استفاده می شد. از زمان شروع رکود COVID-19، OMO ها تا حد زیادی برای تکمیل سایر ابزارهای سیاست پولی RBA مورد استفاده قرار گرفته اند.

این اطلاعات را می توان با یک نگاه در جدول همراه «واقعیت اجرای سیاست پولی» مشاهده کرد.

پانویسها و منابع

این مقاله در اصل توسط کلی بلروز نوشته شده است و بر اساس توضیح دهنده «بانک رزرو چگونه سیاست پولی را اجرا می کند» و به شدت از مقاله بولتن بازارهای داخلی، «چارچوب اجرای سیاست پولی در استرالیا» با راهنمایی کریس بکر استفاده می کند. این منبع توسط جویس تان به‌روزرسانی شده است تا مجموعه گسترده‌ای از ابزارهای سیاستی مورد استفاده در دوران رکود کووید-19 را منعکس کند که از سخنرانی RBA «سیاست پولی در طول کووید» و کمک‌های بخش بازارهای داخلی استفاده می‌کند.[*]

از آنجایی که نرخ نقدی به عنوان یک نرخ مرجع کلیدی عمل می کند، تغییر در نرخ نقدی تأثیر زیادی بر سایر نرخ های بهره در اقتصاد، مانند نرخ سپرده و وام برای خانوارها و مشاغل دارد. این تغییرات نرخ بهره به نوبه خود بر فعالیت اقتصادی و تورم تأثیر می گذارد. برای اطلاعات بیشتر، به توضیح RBA: انتقال سیاست پولی مراجعه کنید.[1]

OMOها شامل خرید و فروش اوراق قرضه هر روز در "بازار آزاد" از طریق یک فرآیند حراج رقابتی است.[2]

موجودی های ES معادل پول نقدی است که در سپرده نزد RBA نگهداری می شود و توسط مؤسسات مالی برای تسویه معاملات بین خود، RBA یا مشتریانش استفاده می شود.[3]

منحنی عرضه برای پول نقد عمودی است زیرا بانک مرکزی سطح موجودی های ES را تعیین می کند و هیچ کس دیگری از نظر قانونی قادر به ایجاد چنین وجه نقد نیست. به عبارت دیگر، بانک مرکزی مسئول تعیین مقدار کل موجودی های ES در دسترس فعالان بازار است که سپس این وجوه نقد را بین خود تجارت (یا توزیع مجدد) می کنند.[4]

در گذشته، کریدور اطراف نرخ نقدی متقارن بود. یعنی سقف 0. 25 واحد درصد بالاتر از هدف نرخ نقدی و کف آن 0. 25 واحد درصد زیر هدف نرخ نقدی بود.[5]

در حساب های بانکی موجود در RBA، ارز الکترونیکی خود RBA به نام موجودی ES (که اساساً مانند پول نقد است) وجود دارد. بانک‌ها با بستانکار کردن و بستانکار کردن مانده‌های ES، پرداخت‌هایی را بین یکدیگر انجام می‌دهند. به عنوان مثال، اگر بانک A بخواهد به بانک B پرداخت کند، این کار را از طریق موجودی ES انجام می دهد - حساب بانک A بدهکار می شود و حساب بانک B بستانکار می شود.[6]

بدهی های دولتی محدودی در استرالیا وجود دارد که مدیریت نقدینگی را برای RBA با استفاده از معاملات قطعی دشوار می کند. در نتیجه، تمایل به اتکا به بازپرداخت و سوآپ ارز وجود دارد.[7]

برای اطلاعات بیشتر به مقاله بولتن بازارهای داخلی «تغییرات اخیر در عملیات نقدینگی بانک رزرو» مراجعه کنید.[8]

مطالب موجود در این صفحه وب مشمول حق چاپ هستند و استفاده از آنها تابع شرایط و ضوابط مندرج در اعلامیه حق چاپ و سلب مسئولیت است.© بانک مرکزی استرالیا، 2001–2022. تمامی حقوق محفوظ است. بانک رزرو استرالیا مردم بومی و جزیره نشین تنگه تورس استرالیا را به عنوان نگهبانان سنتی این سرزمین می شناسد و ارتباط مستمر آنها با کشور را به رسمیت می شناسد. ما به بزرگان گذشته، حال و ظهور آنها احترام می گذاریم.